Yine başladı geceler, hüzünlü, sensiz geçen günler. Umutsuzca hayaller, bir de geçmişte kalan güzel günler var tabii. Ben birinin hayatı olacak kadar hiç sevilmedim bugüne kadar. Ama kim ne derse desin benim hayatım hep sensin. Sana bağlı yaşamak, hep seni düşünmek, senin mutluluğun ile mutlu olmak hayatımın bir parçası artık. Fotoğraflarına bakmadan uyuyamaz oldum, arada rüyalarıma giriyorsun çünkü. Hayal de olsa iyi geliyor bana seni görmek, senin yanında olabilmek. Her gece aklıma geliyorsun. Gerçe hiç çıkmıyorsun ki aklımdan. Ama geceler bir farklı geliyor sanki bana. Hep gözyaşı, sigara, fotoğrafların. Anlatıyorum tek başıma, kendimle sohbet ediyorum açıkçası. Gün geliyor kendimi bile kandırıyorum. Sana bir gün tekrar sımsıkı, kokunu içime çekerek sarılmayı hayal ediyorum. Ama hiçbir zaman hayallerinde sonu iyi bitmiyor ki. Tam diyorum mutlu sonla bitecek bu son anda yanımda olmadığını, benim olmadığını fark ediyorum. Bu yüzden sevemedim geceleri. Gecelerim seninle dolu, seninle beraber. Ama sen bunun farkında bile değilsin. Belki de farkındasındır umurunda değildir. Ama bu daha da kötüsü oluyor. Sen beni sevmezsin, ben beni seveni. Çaresizlik var bir de. İnsanın ne yapacağını bilememesi, sadece gözler şişene kadar ağlaması. İnsan istiyor ki seni çok seviyorum, sensiz yapamıyorum de sımsıkı sarıl. Ama bir yandan da korkuyor işte karşılık alamamaktan, daha çok üzülmekten. Aşk. Acıya Şikayetsizce Katlanabilme. Tek açıklaması bu olur herhalde.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta