Acıya Serzeniş Şiiri - Medeni Güngör

Kahırlı elleri dolanır boynuma.
Her an kulağımda çığlık çığlığa bağırışları yalnızlığın.
Öyle ki yitmekte artık ruhum, çaresizlik girdabında

Acı çekmek midir alıştığım?
Yoksa yok oluşa bir prova mı?
Belirsizliğin sarmalında düğümlenir durur ruhum.

Azaldığını, yok olduğunu bile bile benliğimin.
Çaresizliğin omuzlarımdaki ağırlığından
Nafile çırpınışlardayım, boğulmaya ramak kala.

Öylesine uyaktayım ki, öylesine gülüyorum ki,
Her an yıkılıp öleceğimi bile bile.
Yamalanmış çürük bir bina gibiyim.
Ne titrediğini gören var ellerimin,
Ne de sönen ferini gözlerimin.

Öylesine gülüyorum ki hayata,
Damıtıp yüreğime acı zehrini.
Çığlık çığlık gömerek hıçkırıkları, yüreğime.