Miğferinde kan var sevgili düşman…
Daha dün ihtirasla sevgilini sarıyordu
Beni vuran, bedenimi parçalayan,
Başımı gövdemden ayıran ellerin…
Şefkatle okşardı çocuklarının başını,
Yürekli sevmelerin derin sıcaklığında.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Gerçekten olağanüstü bir şiir... Çok etkilendim... Çok bilinmez, Aziz Nesin'in savaş karşıtı şiirleri vardır, bana onları hatırlattı bu şiir. Gerçekten çok başarılı. Yok eden ve yok edilen, aynı bütünün iki parçası değil midir? Habil ve Kabil gibi... Doğru ve yanlış, iyi ve kötü, tek bir bütünü oluşturmaz mı? Cezaevlerindeki katiller, acaba kendi adlarına mı cinayetleri işlediler, yoksa kurbanları dahil tüm toplum mu onları içindeki kötülükten yarattı, veya o katillerin açık kötülüğü, yaygın gizli kötülüğü yüzümüze vurmak için miydi, böylece kötüler, bize iyiliği mi öğretiyordu?
Harika bir şiir okudum.Şair kardeşimiz gerçekleri ne güzel işlemiş şiirinde kutluyor saygılar sunuyorum.
''nasıl bir duygudur bu anlayamıyorum...insanın bir diğer canlıya incitmesi...ama var maalesef...sevgilerimle...''
Vicdanın ne kadar rahat
Bilemiyorum,
Bana zulmederken işkencelerde,
Basıp geçerken postallarınla cesedime,
Rahat uyuyabilecek misin geceleri
Kabusların yalnız bırakacak mı seni hiç.
tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta