Acıya Kanmak Şiiri - Şair Deryaxderya

Tükenmek nasıl bir şey,
Canından can çekilmek...
Yaşarken ölmek bu muydu?
Taş değil, insan kalbi bu.
Ki, taş olsa erirdi.
Yılların derin yorgunluğunda
Bir kahve içimi dinlenemedi.

Yaz, kâğıdın bir yanına
Çocuk gülüşü anlarını;
Diğer yanına da
Eriten kara günlerini.
Ne oldu!
Tutmadı mı gelir gider?
İflasta mısın şimdi! ?

Ağır ağır geçiyordu
Kendi ahenginde
Biteviye hayat.
Kendi gölgesi
Ağır geliyordu
Narin omuzlarına kadının.
Bir kasım günü
Buluştu gölgesiyle
Nihayet.
Artık yerle yeknesak.