Acıya Hapsoldum Şiiri - Doğukan Özdemir

Sebepsiz şiirler yazıyorum sana
Her satırında biraz hüzün
Her satırında fazlasıyla acı var
Buruk bir yürek var atmaya mahkum
Hâlâ yaşama tutunmaya çalışan bir ben...
Acıyla, kahırla, çileyle...
Eksik etmedim bir gün olsun
Her gün yeniden aşkınla açtım gözümü
Sabahlar önceden bu kadar parlak,
Böylesine güzel değildi
Sen yokken hayat bir zindandı,
Senden sonra cennete döndü...
Sen açan her çiçeğin umudu,
Gözümün ise nuru oldun
Kıvılcımlarım yeniden püskürdü
Hayatım anlam kazanmaya başladı
Umutlarım, o benim çocuksu neşelerim
Yeniden gün gördü güneşin bereketiyle
Mutlu olmaya başladım seni gördüğüm zaman
Ama her ümit, fazla ısrar edince hüzüne döndü
Seni, hiç ummadığım anda kaybettim
Güneş açsa da, Ay geceleri parlasa da
Eski benliğime döndüm ben
Hayata küsmeyi bıraktım ama,
Yaşam ile arama bir mesafe koydum
Yaşamak da denmez ki buna,
Sen gittiğinden beri,
Ben acıya hapsoldum...