Acıya Gülmek Şiiri - Mehmet Sait Kaya 3

Gölgemin ucunda bir
Siyah bir karanlık var.
Hep sehpalarda kurulur
İdam vakti yaklaşır...
Hep bir vücüda erişecek
Dökülen kanlarım akarmış
Bir nar tanesi kadar
Dökülecekmiş...
İçimdeki acılar büyük
Direniş bazen sıradan
İmtihan köşkü
Bazense esirlikle yiğit olabilmek...
Bir cesursam ansızım
Terk edelim gidelim
Mars'a göç edelim
Belki evrende hep mansur kalırız...
Ne anlarsın ki sevgiden
İpi boynuna geçiren
Mahkum direnişin
Acısını çeken bir rehin olurmuş...
Fark etmeyeceğim
İnsanoğluna döküldüğüm
Kurşunların yağmuruna
Bir katil olmuşuz...
Her şey sıradan göçerken
Herkedin başından geçen acı
Ölümlük iksiriyle son erecek
Azizim...
Dokuz kez ölüm
Dokuzuncu kez belalardan
Korundum
Diye hep esir oldum aşkınıza...
Bütün umudu gençliğe
Bağlayan bir ışık perisi
Görüyorum ben
Tüm çocuklara gülümsüyorum.
Güzelikten gelir insan
Damla damla gider hasat vaktine
Ölüm esintisi olarakta
Merak edermiş ahirete göç zamanı gelecek...
Hayatan bazen keyif alıyorum
Hayatan ne çok hatalar öğrendim
Bu hatalar bana derman oldu
Sadece namusumuz harcanamadı...
Biraz önce geldi evliya
Gibiydiler moğullarca
Milyon dolar var
Vay halimize battık...
Erken doğacak güne
Bakıyorum. Sabahın yedisinde
Yemediği arkamızda kalan
Dedikodulu insanlar...
Hesap kitap olsaydı.
Bu cümle herkesin anında yazılırdı
Kalem aşk olsa köşk
Sarayında olurdu...
Amelindeki insan iyi olmaya
Çalışırsa o seni sonsuza denk koruyacak
Hasrettim kader işte
Dayanmalısın...
Kırk sekiz senedir
İşsizim sevgili
Hayat bir sınav
İmtihanlı bir maceradayım...
Kralların yaşacağı zoru
Silahınla dehşet saçtım
Ateş ettim bu düşmana
Lannet olsun dediler dünya boştur...
Papatyalar sulansın
Büyüsün deryalar
Sularda ağırlaşır
Padişah dibinde hasretiyle kazanır...
Tüm cihana hamd olsun.
Rabimizin adıyla
Hamd olsun nicesine
Tarih koksun...
Hayata o kadar
Çok şey öğrendim ama
İnsanları kulamayı oğrenemedik
Kusurumuzu hoş görün...