Acıya Gülmek Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

öpüyorsam ayrılığı gözünden 
söküyorsam yüreğimi göğsümden 
geçiyorsam gözlerinin içinden 
sana olan sevdamdandır bilesin 
geçiyorsam bir çiçeğin özünden 
sana olan sevdamdandır bilesin 

meğer ne yalnızız insan olmuşsak 
yaprak gibi dalda sessiz solmuşsak 
yeri gelmiş acıya da gülmüşsek 
sana olan sevdamdandır bilesin 
yeri gelmiş ayrılığa gülmüşsek 
sana olan sevdamdandır bilesin 

biliyorum sen yine 
parmak uçlarında üşüyorsun. 
aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat, ayaklarınla kasıklarımın kasırgasını, 
ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
sularımız sızıp karışıyor ay karanlıkta 
ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda. 
apansız pencerende gülümsüyor güneş, ne güzel! 
bütün parmakların tıkır tıkır işliyor. 
iştahla biliyorsun, yaşamaktır aşk 
geceyle gündüzün sessiz geçişimidir bir uyku boyunda 
delice bir yangın parmaklarının buzulunda 
ah şahrud, 
her yerimiz nasıl da şaşırıp kalmaya istekli! 

karşılıksız sevebilmekse sevda 
gerçek seven küle dönmüş her çağda 
elim kolum bağlanmışsa kıyında 
sana olan sevdamdandır bilesin 
seydunayım gebermişsem kıyında 
sana olan sevdamdandır bilesin 

Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Uzağım sen yakınım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin

Dağlarını yol edip yürüdüysem
Tuzunu yarama merhem bildiysem
Yollarına milyon kere öldüysem
Sana olan sevdamdandır bilesin.