Toprak gibi olmak...
Her mevsim, başka umutlara gebe kalmak.
Benim toprağım mutsuz...umutsuz...
nasıl bir damla yağmur değmemiş,
Yeşermesin... saramasın yaralrını diye,
Nasıl büyütememiş, hiç bir çocuğu gönlünde
Benim toprağım nasıl naçar ise
Gönlümde öyle...
Bizim oralarda her çocuk
Umuda yenik doğmuş.
Ayağı yalın...
Güçsüz gama, kedere
Gözleri toprak kadar kara
Sevgiye hasret...
Sevdaya yenik
Onca zaman geçmiş
Değişmemiş yazıları
Her doğan bebeğin yüzünde...
Koca bir adam
Acıya doğan
Acıya ölen
Kayıt Tarihi : 10.1.2006 23:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İntikam, intikam...
Bu mesaj- ben hariç- alttaki yorumculardan birine :)))
Bu gidişle yakındır...
Ceren ikimizi de atacak sayfasından :)))
hiç de fena değil doğrusu : )))
Zaten şiir yazamıyorum diyenden korkacaksın
Demek ki bir de edebiyat okusaydın sen var ya
Ne diyeyim başka
çok hoş bir şiir olmuş gerçekten, az ama öz
Saygılar
TÜM YORUMLAR (3)