Acıya Biçilen Yalan Aşk

Aşkın zamansız pusulası
Kalbe dönük bitmeyen ağrısı
Yalnızlığa birikmiş mektuplar kadar uzak
Kanatıyor benliğimi her satır arası

Seni hangi bulut saklıyor?
Hangi yağmur damlası sensin?
Hangi sardunya seninle açıyor?
Hangi büyüyen filizdesin?
Hangi mevsimin arkasındaki beklenişsin?
Hangi günbatımının çizildiği resimsin?

Sevginin koynundan mı aldım seni?
Ya da ayrılık mı kopardı beni?
Kuş kanadında kan lekesi
Bitmiyor bu düşüşümün silsilesi

Adımlarımı sensizliğe atıyorum
Seni geride bırakmaya
Karşı sokaktan geçenlere bakıyorum
Başka sevdalara yalanla talip olmaya

Aşkı kapı eşiğinde bıraktın gittin
Buruk ellerimde duruyor merhametsizliğin
Dudaklarımda kuruyor boşalan sevgin
Çarpıp duruyor ruhuma hoyrat cümlelerin

Sana baktığım pencereye yaslandım
Gözlerim bana koşuşunu tarifledi
Çürümüş ahşap kokusunu aldım
Kulaklarımda yankılandı bana seslenişin
Kader senin yokluğunu o zaman ebedileştirdi

Anladım ki bu son akordion tınısı
Taş yollardaki son gece korkusu
Ayağımızın yerden kesildiği son gamın dansı
Kaybetmeye geldiğimiz son perdenin kapanışı

Yerinden oynamış yaşananlar,değişmiş
Geçmiş basit bir oyunmuş,incir çekirdeğiymiş
İçi boşmuş bana saklı defterin,faraziymiş
Hüsranmış aşk deminin dumanıyla sarmalanışı
Hiçbiri yokmuş,meğer hepsi yoktan seçilmiş

ZİYA KARAKOYUN