S. Acıya alışmak Şiiri - Enver Ertürk

Yaptıkların ve yapmadıklarındı
canımı yakan.
Başardım mı diye düşünüyorsan..,
Evet evet başardın, ruhum kavruldu yandı..
Sonunda çektiklerinden usandı.

Ama alışılıyor.
Usanca, sırasında acıya alışılıyor
ve çekilenler, kanıksanıyor.

Unuttum çok şükür.
TÜKÜR..
Bir daha arasam,
hatrını sorarsam,
geçmişi ima eder,
yeniden başlayalım dersem..
İşte sana ruhsat, sana izin,
görünen bir küçümseme ile bak, başını çevir..
Görünmeyen bir köşe bucak seç..,
İçinde boğduğun sevgiyi,
istenmeyen bir ceninin
zalim cerrah darbesi ile parçalanması..,
Çöp kutusuna yuvarlanması benzeri
oracıkta terk et.
Ve bizimle ilgili her şeyi tükür..
Vefa duymadan.. Beni-gölgemi, çiğne geç.

Engellerini aşmak,
sevgini yaşamak adına,
küçücük bir çaba harcama..
Kolay olanı uygula vee..,
Seni, beni.. BİZİ harca.