Acıttım seni! Şiiri - İbrahim Şengün

Ayaklarım inat! Yürümüyor bu yolları sensiz,
Kaldırımları adımlamıyor ayaklarım (adımlarınla süslediğinden kaldırımları)
Boğulur gibi oluyorum
Ciğerlerim, kokun olmadan anlamıyor, (nefes aldığını)
Senin cennetini yaşıyorum (bedenimle, bedenin (teninle sevişirken tenim…)

Ağlıyorum… (Sensiz geçen her saniyem için)
Affetmiyorum… (Seni üzdüğü için, kendimi…)
Korkuyorum… (ölümüne kor gibi)
Seviyorum… (son nefes bu bedenden çıkıncaya, sonsuza dek seni)
Ağlıyorum… (bu sefer kahrımdan) _(içim şelale içim gel gitlerle dolu)
Gülüyorum… (sana çok yakıştığı, yüzünün simasına büründüğü için yüzüm)
Yapamıyorum… (sensiz)
Boğuluyorum… (hıçkırıklarımla)

Sensiz bir hiç hallerdeyim
Sen kıyamadığım, dokunamadığım (! Her şeyim!)
Acıttım, incittim, koparttım seni… (damlalarla doldurdum okyanus gözlerini)
Usulca uzat bitmeyen dua dudaklarını!
Çeliklenen demir olsun dudaklarımda
Bir ben bükeyim bir sen (ikimiz bilelim tadını…)