Acıtma Kendini..* Şiiri - İsa Yılmaz

acıtma kendini
hayat bazen yıkar yüreğin bendini
ayrılık rüzgarları eser deli gibi
taşar acıların rıhtımı
kıyıya vurur yalnızlıklar
ama, boğulsa da tüm gemiler
sen uzak denizlere açılmayı hayal et

acıtma kendini
yaşama sevinci olanlar için
her dalgalı günün bir de sükutu vardır
ecel kapıyı çalana dek
limana nice gemiler yanaşacaktır
sen bir deniz feneri gibi
ışık saç karanlık sulara
gemiler ışığınla yürüsün
giderlerken belki üzüleceksin

ama acıtma kendini
kimsede bırakma nefesinin hepsini
zamansız ayrılıklarda boğulmasın yüreğin
sen rüzgar ol taşı bulutları çöllere
yağmur olup yağsan da
dökme damlalarının hepsini
sabret, belki göremeyeceksin
ama emin ol çiçekler açacak bir gün

hadi acıtma kendini
sonsuzluğa dair olsun düşlerin
inanmış bir kalpten daha güçlü kim var
sen korkuların ressamı değil
pastel renklerden bile büyülü resimler yapan
tuvaldeki ışığı hiç tükenmeyecek
onurlu bir ruha sahipsin
hadi keşfet kendini
acıtma beni…