O aşk ki;
Vadesi gelince
Vedası gelince
Yitiyor gidiyor
Bitiyor...!
Kader yine
Keskin keskin
Deşiyor...!
Solun duruyor!
Soluğun kesiliyor!
Sonun;
Ayrılığın,vedanın,
Pençesinde...
Gözün,gönlün yaşlı
Yaslı halde,
Arkasından
Baka kalıyor...!
Ağlıyor ağlıyor...!
O gidiyor...!
Sanki hiç kalmamışçasına!
Yabancılaşarak,
Yalancılaşarak...
Arda kalansa
Kalanlarıyla
Ölmüşçesine
Kala kalıyor...!
Ve oturup,dövünüp
Söyleniyor
O adlarını kazıdığı bankta
Hıçkıra hıçkıra
Arkasından
Bağıra bağıra;
Acıtır ya ayrılık,
Al işte ayrıldık...!
Kayıt Tarihi : 5.9.2012 00:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömür Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/05/acitir-ya-ayrilik-al-iste-ayrildik-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!