Acıtan Veda Şiiri - Yusuf Barış Bakırcı

Kendine dönmüştür artık
Sımsıkı tuttuğun o silah
Ve ilk kez tedirgindir parmakların
Yere düşmüş sarı kuru yaprağın
Tırmanıp dalına tutunması kadar aykırıdır
Çıkış yolunu bulman
Boşsundur çünkü boşluktasındır
Tanımaz artık kendini kendin bile
Yabancıdır tenin ellerine
En az gül dalındaki baykuş kadar
Seni sevenlerin çırpınışları bile
Çare olmaz kurtulmana
İlaçta sensin silahta
Yalnız sen varsın bu savaşta
Sen ve sıcaklığını taşıdığın elin boşluğu
Neye direniyorsun söylesene
Kim acımamıştı ki gidenin ardından
Hangi taş yürek dökmemiştir
İpil ipil yaşlarını
Kim kanamamıştır ki
Taptığı elin açtığı yaralardan
Nasıl dayanacaksın
O taş çatlatan acıya
Niye güveneceksin artık
Tam da gelmiş derken
Sevdiğini götüren ayrılığa
Hadi şimdi silkele kendini
Fazla seçenek yok bu soruda
Ya gidip sarılacaksın
Ya da dimdik el sallayacaksın
O’nu götüren ayrılığa