Acıtan Mazi Şiiri - Mehmet Köksal 3

Geçmişten bir ses.
Sanki bir film şeridi.
Çekiyor beni içine.
Karanlıgın en dibine.

Sonra bir çıglık yükseliyor.
Elime bulaşan bir kan.
Gözlerim bakmak istemiyor.
Kulaklarım işitmek istemiyor.

Uyanmak istedim bu rüyadan.
Uyanmak bir daha uyumamak.
Büründügüm maske yırtıldı.
Saçıldı ortaya ne varsa.

Sessizlik bürüdü her yeri.
Uzun bir sis geçti,aniden.
Önüne geleni katan,götüren.
Bünyesinde sindiren canavar.

Bir mazi geldi karşıma.
Koştum sindim oracıga.
Peşpeşe vurdu yüzüme.
Körükledi,içimdeki yangını.

Bedenimin her zerreden tanesi.
Tir tir titriyor,neden?
Karşıma çıktı,acım,mazilerim.
İntikam istiyordu benden.

Döndürüyordu karanlığın dibinde.
Karanlıgın renkli dünyasında.
Ama niye? ne istiyordu benden?
Çok mu kötülük yapmıştım ki?

Niye beni seçtin ey karanlık!
Haykırsam dinlermisin beni?
Hıçkırsam anlarmısın üzüntülerimi.
Kurtar desem kurtarırmısın beni?

Açtım gözlerimi neden?
Bu bir rüyamı biten?
Bu sefer bir elma ağacı.
Dalında renkli kurdaleden.

Bir şarkı dillendi,nereden?
Kalbimi büyüledi,neden?
Ayırdı ruhumu bendenden.
Aldı beni benden,götürdü.

Büyülü bir gökyüzü.
Her rengi çalmış alnına.
Kabullenmiş her ne varsa.
Benide almış karanlığına.

Koştum karanlıga bilerek.
Girdim büyülü girdabına.
Karıştı kanımın kırmızılıgına.
Büründüm gecenin siyahlıgına.

Degişti ortamın rengi.
Sindiremedi herhalde beni.
Kustu,kanımı ortalığa.
Kabul etmedi,karanlığına.

Ey her canlıyı yaratan.
Kalbime ilham ver,kurtulsun.
Karanlık hapisten,zindandan.
Güneşinle aydınlat beni.