Acit Şiiri - Muhammed Erol 2

-Nepalli çocuk Acit’e…

Bugün de azgın Tiruşili nehri;
Hırçın, çılgın ve bulanık…
Tuine binip karşıya geçmelisin Acit!
Acıtsa da ellerini çelik teller,
Islatsa saçlarını yağmurlar,
Asılıp paslı çelik tellere,
Yine nehri aşmalısın Acit!
Kardeşini ve arkadaşlarını alıp
Yürü Nepal’in sarp yollarında,
Çırılçıplak ayaklarınla.
Onlara kol kanat olmalısın Acit!
Umudun Everest kadar büyük,
Pilot olup uçmak istiyorsun.
Ve gözlerin güneş kadar parlak,
Karanlığı yarmayı diliyorsun.
Yılmadan çalışmalısın Acit!
Bugün de azgın Tiruşili nehri;
Bir çocuk tuinden düştü,
Az kalsın ölecekti.
Bunları bilmelisin Acit!
Dizlerine kadar su içinde,
Köyde pirinç yolan insanlar.
Onlar için pirinç:
Ekmek demek aş demek.
Pazarda satılacak bir oğlak,
Ve küfe dolusu sebze:
Umut demek, yaşamak demek.
Sen de yardım etmelisin Acit!
İnsan hayatı ucuz o dağlarda,
Bak nasıl da ölüyor çocuklar.
İnadına dar, dar yollar,
Okula koşuyor minicik canlar.
Yurdun için okumalısın Acit!

Muhammed Erol