Acısız Öldür Beni Şiiri - İsmail Uysal

Ne güzel gitmiştin oysa.
Kanamalarım olmuştu doğum sancısını muştulayan.
Yalnızlığı, ateş pahası olduğu dönemlerde almıştım halbuki.
Ne güzel bakmıştım ardından
Başkasının kollarına yakışmayacağını bile bile
Ve ne güzel ağlamıştım.
Sonra sancı, gecelerin kalbine saplandı aniden
Doğdu bir gece meyvesi derdimizin
Büyüdü sonra göz açıp kapayana dek.
Güneşe inat büyüdü dolunay
Büyüdü ne varsa senden arta kalan
Panik atağım, göz seğirmelerim.
Büyüdü fırtınalı sessizliğim.

Ne güzel gitmiştin oysa.
Kalsaydın, teslim edene dek emaneti,
En tatlı yerinde emanetinin.
Ama olmaz!
İlla yüreğinde ne varsa kusacak ihanetin.
Ne güzel gitmiştin oysa
Ve ne güzel ölmüştü yüreğim.
Şimdi söyle, Ahu gözlüm,
Söyle ömrüm,
Hasretim…
İnsan kaç kere ölür,
Varsa bir yolu ne olur
Acısız olsun bu kez
Yeniden o gözlere bakmadan beni öldür.