Giderdi Amata. O öyle bir giderdi ki,o ana kadar hissetmediğim en büyük acıyı bırakırdı içime... Yer gök ortak olurdu içimdeki acıya. Rüzgar tozu dumana katardı Onun ardından. Denizler öfkesine hakim olamaz,tokatlarcasına vururdu dalgalarını kıyıya...
O öyle bir giderdi ki Amata,her adımında yerlere serdiğim gururumu çiğnerdi. Acırdı canım. İnsanlar acırdı bana.Bilirdim.
Kim görse halimi,sanırsın sanki hepsi aynı şeyi söylemek için anlaşmış. Dillerinde aynı söz. Üzülme değmez
Bilmiyorlar ama Amata. Oda bilmiyor. Bir değil bin gururum olsa,hiç düşünmeden onlarını da sererdim yoluna. Kim bilir belki insafa gelir oda acırdı bana..
Lakin olmadı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta