Acısı Hala Yüreğimde: 17 Ağustos

Acısı hala yüreğimde o korkunç gecenin
Altı asır geçti üzerinden
Tam üçü beş geçe
Huzursuzdum, uyku tutmamıştı nedense
Sanki haber almıştı bedenim
Bir sağa bir sola dönerken yatağımda
Issız, yırtıcı sessizlik
Ardından kahredici gürültü
Derken, o bitmeyen kırkbeş saniye

Ve sonrasında,
Yangınlar yüreklerde alev alev
Acılar, ağıtlar
Hüzünler, peş peşe yıkımlar
Kaybolan yaşamlar
Dönüşü olmayan gidişler
Ne yazık ki,
Unutulup gidecek birer birer
Sanki hiç yaşamamış gibi.

Sonrasında viran olan kalpler
Sevgisiz çatlayan yürekler
Gülmeyen sevinçler, akmayan gözyaşları
Kavrulan sevgiler, yok olan umutlar
En acısı neydi bilir misiniz?
Vefasız ca arayıp sormayanlar
Fütursuzca,
Enkazla sonsuzluğa gömülen yarınlar
Bir daha eskisi gibi olmayacak bayramlar
Bazı evlere uğramayacak neşe
Sonrası mı?
Hayal edilmeyecek yarınlar.

Yüreğim titriyor,
İçim üşüyor derinden düşündükçe
Sanki dün olmuş gibi silinmedi beynimden
Bugün yine aynı vefasızlık
Derler ya ateş düştüğü yeri yakar
Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar
Ama benim anam bile yok ki diyor sahipsiz bebe
Bırakıp gittiler habersizce.

İçim yanıyor, burnumun direği sızlıyor
Çaresiz, bitap
Amaçsız ve yarınsız yürekler
Allahım!
Bu acıyı bir daha yaşatma ülkemize
Yıkılmasın sevinç kuleleri
Solmasın umut çiçeklerimiz
Kararmasın pembe hayaller
Bir daha, bir daha
Daima dua
Hep dua, hep Fatiha
Günahsız ölenlerin ruhuna.

Amin!

(17.08.2005)