Acının Yası Şiiri - Hakan Karaduman

100. YIL (Acının yası)

Kaç şehit arkasına bakmadan yükseldi göklere

Hiçbirinin aklına gelmedi, daha şahadet şerbetini içerken

Cennetin kapıları açıldı, kahramanlar için

Tüm şehitler huzur içinde kapılara yöneldiler

Bir şehit, bir kahraman, bir idealist Kemalist,

Merakla kafasını çevirdi geriye;

Nasıl olur dedi inanamayarak, dondu kaldı

Olabilecekleri anlattığı gençliğe hitabenin

Satırlarını çizerek 100. Yıla gelmişler,

Kazanımlarından sonra o cümlenin üzerini çizmişler

Memleketin tüm tersanelerine girilmiş; girmişler,

Yönetenleri yönetmişler, partisi ele geçirilmiş

Vatan millet fakr ü zaruret içinde…

Tüm hitabenin cümlelerinin üzerlerini çizmişler!

Şaşkınlık kızgınlık, öfke!!!!

“Geri dönebilir miyim?” dedi

Yolun yarısında arkadaşları, henüz cennet kapsına ulaşamadı en öndeki,

Geride bırakmak istemedi O’nu şehitler!

“İzin ver Yarabbi,

İzin ver,

Yürüsün bizimle yoluna,” dediler.

…

O dedi ki:

O artık sizin değil benim Şehidim!

Çünkü henüz ölmedi yüreği.

…

O denli, o kadar ki, yağmacılar

Biriken tüm uygarlığın meyvelerini

Yasaklamış, gericiliğe, bencilliğe, düşleri

Ön yargılı dayatılan inançlara; nefrete,

Ve tabii kine,

Saplantılı sevgisiz sürekli duruma

Ayarlanıp yeniden yazılan geçmişe

Korkularla toplumsallaşmaya

Sandığı yaratıya yakalığa

Çalınmış, boşluğa salıverilmiş tüm zamanlara

Yürürken çevresine bulaştırdığı karanlığa bileli

Tüm güçleriyle karanlık bulutlarıyla çökmüşler

Çaresizlik sarmış memleketin her yeri.

….

100. yılda taze bir dala tünemişiz!

Tomurcuklanmış henüz meyveleri, düşünürüm,

Bu ağacın adı ne?

Ne kadar dikensiz dalları var,

Gölgesi kuş seli…

Cumhuriyet ağacıymış adı, son dalına tünemişiz.

Cumhuriyet çınarının dallarını kırmışlar körpe dalları kalmış

Kökleri binlerce yıllık tarihe uzanan, gökler kapkara

Özgürlük kuşları öter acaba nereden gelir sesleri

Şahitlerimizin göz yaşlarını seslendirmiş

Cennetin kuşları.

29 EKİM 2023

Hakan Karaduman