Acımın tek tanığı yine benim aralıksız...
İnsan, uyurken içinin acıdığını, yüreğinin yandığını hisseder mi? hissedermiş meğerse duyguları ete, kemiğe büründüğünde...
İnsanın duyguları ete, kemiğe bürünmüşse; bu, acısının tanığı sadece kendisinin olmasındandır...
Herkesin kalbi var da herkesin kalbinde duyacak kulak, görecek göz yok.
Bu yüzdendir birçok insanın acısıyla başbaşa kalakalması...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta