Acının Sıvılaşmış Hali

Küfretmeye başladım elimdeki şişeye,
Dibine vurmuştu saat beşte...
Düşen damlalarımı denk getirip içine akıttım şişenin,
Her damlasını alkolle kavuşturdum,
Ve tekrar içime aldım her damlayı yeni baştan...
Ve yeni baştan ağlamaya başladım...

Barikat kurdum uykusuzluğumun saldırısına,
Ve epeydir midemi tokatlayan açlığıma...
Barikat kurdum acının delik deşik etmesi gereken yüreğime,
Ve yüreğimi özgürleştirdim güneşin doğuşunda...

Ve bir jilet uzandı sol bileğime,uzunca bir kesik attı
Ve kendini bıraktı karanlığa, yüreğimden gelen kan...
Kan değildi aslında akan,kırmızıya boyalı acıydı...
Ya da kan; acının sıvılaşmış haliydi...

Tuhaf demişti adını unuttuğum kadın;
‘bu kadar acıyı nerende saklıyorsun’
işte burada kadın dedim;
acının sıvılaşmış halini doldurduğum şişede...

04.04.2007