Hasretler arşa çıktı artık,şehrin hüzün şarkıları eşliğinde
Ölümler ki ayrılıklar getirdi,toprağa teslim bedenlerin elinde
Şimdi ağıtlar,dualar varoluyor,o güzelim aşk sözlerinin yerinde
Kader mi denir ecel mi bilinmez,adı konmaz bunun hayat dilinde
İçi titriyor insanın,buz gibi kasvetin soluğunu ensede hissedince
Fani ki son nefesle değil,ölüyor asıl,umutlar bir bir tükenince
Kahroluyor ruhlar,şehre güneşten uzak kalmış hazan tününce
Elden birşey gelmiyor,inanmadan o ışığa,yalnız bi çare üzülünce.
İlker ÖzmenKayıt Tarihi : 8.11.2020 05:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!