Acının sessizligi. 11.09.2024. 05.00

Acının Sessizliği

Acılarım var, sessizce içimde büyüyen,
Gecenin en karanlık saatlerinde fısıldayan,
Dilin ucunda bir yara gibi sızlayan,
Hiç bitmeyen bir şarkı gibi yankılanan.

Her nefes alışımda biraz daha derine saplanan,
Kalbimin kırık dökük köşelerinde yankı bulan,
Unutmak istesem de peşimde dolaşan,
Acılarım var, kimselere anlatamadığım.

Gözlerimden dökülen her damlada,
Bir parça daha eriyip giden umutlarım,
Güneşe hasret kaldığım o uzun gecelerde,
Bir daha doğmayan günlerin yasını tutarım.

Her gülüşümde gizli bir çığlık saklı,
Her suskunluğumda sessiz bir haykırış,
Öyle derin ki bu sızılar, öyle gerçek,
İçimde taşıdığım bir koca boşluk, sanki dipsiz bir kuyu.

Gözyaşlarımda boğulmuş nice sözler var,
Dudaklarımın ucuna gelmeyen nice feryatlar,
Ve kalbimde açılmış derin izler var,
Zamanın bile silemediği, yara olmuş hatıralar.

Acılarım var, her gün biraz daha büyüyen,
Ama ben, bu acının içinde kendimi buldum,
Her kırık parçayla yeniden doğuyorum,
Ve acılarımla kendimi yeniden var ediyorum.