hep en az mutluluk
hep en az güzelliklerin yaşanmış olup
en fazla acıya dair en ağır olan yanımız
yaşamda olumsuzluklarımız
yinede her şeye rağmen diyerek
umut hep büyütülen
bir gün mutlaka diye
yaşamın ipine sıkı sıkıya sarındığımız
yaşamda gel gitlerimizde
dip uçurumlarına her vardığımızda
o ışık bizi daima yukarı çeken
itmenin iradenin gücü
salmak yok yaşam ipini
ellerimiz kanasa da
gül narin dikenleri batsa da
yaşam bu
pıtraklar dal budak
çetrefilli çek çek fitili
direnci kendi içinde itmeli
silkelen
Vedat Koparan 19.04.2005
Kayıt Tarihi : 3.12.2005 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama içimize seyahatlere ,kendimize fısıltılara taşıyor hepimizi.aynı telaşla ayrı mekanlarda ,aynı zamanlarda,aynı kaygılarla.'Başın öne Eğilmesin'
Utanması gerekenler gülmesin.Şeref Öztürk usta
Son kalan umut mumunu söndürmemek.....
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)