Hani bizim ırmaklarımız vardı
Akardı...
İçimizde sevda değil
Sevdanın ateşi yanardı
Yakardı...
O nasıl bir közdü ki
Birdenbire söndü? !
Sensizliğin voltasında
Şimdi dünlerin sızısı yanıyor
Sessizliğin ortasına
Çığlar düşürerek yakıyor
Seyrine dalar yorgun hayallerim
Savruk rüyalarımın
Seninse savruk hayallerin
Yorgun rüyalarının seyrinde
Bu seyirler
Bu hayaller
Bu rüyalar
Birleşir mi yeniden titrek gözlerimizde
Duyumsamadan acının tadını
Vardığında hazzına karamsarlığı öldürmenin
Ve özümsemeyi aydınlığı sevmenin
Sever gibi birbirimizi
Yeniden tutar mı ellerinden
Mavimsi düşlerimizin? ..
Bazen en önemsiz varlıklar
En önemli yokluk olurlar
Varlığını tanıyamadan yokluğunla kaldım
Seninleyken sensizmişim
Şimdi sensiz seninleyim
Soluksuz nefesinle başbaşayım
Gözgöze resmindeki sesinle
Bu yokluk kuru bir boşluk değil
Dudaklarımda gezinen...
Sayıkladığım ismin değil hece hece
Sensin!
Hücre hücre...
Umutlar gökyüzünün serenatını dinliyor
Ben acının resitalini...
Ve alternatifsiz bir gün doğuyor! ...
10 / 09 / 2002 05:59
Özgür KöktürkKayıt Tarihi : 15.2.2005 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Başarılar.
Ben acının resitalini...
Ve alternatifsiz bir gün doğuyor! ...'
...alternatif daima var, ancak şiirin içeriği yorumlama konusunda şaire aittir ve bu konuda saygı duyduğumu ifade etmeliyim...edebi boyutuna renk katmışsınız, okura yeter - bana da ! ...kutluyor ve saygılarımla !
Ben acının resitalini...
Ve alternatifsiz bir gün doğuyor! ...
Tebrikler değerli kardeşim, umutlar gökyüzüne aşikar...
gerisi: ŞİİR!
kutladım.
TÜM YORUMLAR (20)