acının tonundaydı gözlerin
bakışların susmuştu artık
sözcüklerin yorgun düşmüştü
yürüyemiyorum yollarını
içemiyorum sularını
tırmanamıyorum ağaçlarına
çıkamıyorum doruklarına.
senden, bana geriye kalan
bir kaç kurşun izimiydi
yoksa çırıl çıplak bir çocuğun,
gecenin karanlığını yırtan
çoğlığımıydı? hatırlamıyorum...
yada gecenin utancımıydı
alevlerin göğe yükselişi.
ve zaman donmuştu
çocukların gözlerinde..
10.....haziran
Beşinci MevsimKayıt Tarihi : 23.6.2008 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!