Acının Parmakları Gün Olur

Gün olur devran döner yine
Beni hiç gidemediğim diyarlar çeker
Lal olmuş susuyorum; malum hayat
Sıkışıp kalmış yüreğime..
Beni yüreğimdeki hayat zehreder

Zamanlar ipi çekilmemiş idam boynumda
Acının parmakları her zerremi işgal eder
Sevda eksiği gül kan çatarmış kaşlarıma
Kan kurutmuş yaprağında gülse bülbül neyler

Kimbilir kaç zemheri daha vurulur kaçışlarda hayat
Kir pas içinde yalnızlığı ellerimin canımda hoyrat
Bir gidişe bin gelişi boz da at
Beni aşk_ı zehrin hükmü mahveder

Yürek bin pişman tozlu iklimler birikmiş kapıda
Nasıl bir muamma ki yıkık bir umudu kendine haz eder
Bir yokoluş ki bu miras bıraktığın avuçlarıma
Geçmez yollardan kervan artık bu son sefer

Dediğim odur ki gün değmez oldu adımın ilk harfine
Gam yüklenmiş arza değse başım değer
Kastetmiş cana gizli bir dert, sebebi sukunette
Bana yaşamdan çok ölüm meyleder!