Acının Özgül Ağırlığı Şiiri - Nihat Malkoç

bir leylek masalıyla başladı her şey…
sonrakaçacak delik aradı mahcup bakışlar
denize düşen gölgem ıslandı sırılsıklam
yakamozların esrik bakışlarında

içimdekiyakup da öldü yusuf’tan sonra
dilimde okyanusların kekremsi tadı
bembeyaznaftalin kokularına sinmiş
yüreklerden taşan hüznün darası

yağmurlu bir gecenin sabahında
düşlerimi kurşuna diziyor özgüvenim
acının özgül ağırlığını taşımıyor omuzlarım
iç sesimi bastırıyor köpek ulumaları

gece, peri yüzlü güne evrilirken…
yeniden başlıyor hayatın şamatası
dualarım son cemaat yerinde unutulmuş
gönlümün pervazlarına konmuş baykuşlar

o ateşin dudak (g) izin ıslak imza niyetine
fersahfersah önümden yürürken gölgen
ruhumun bozkırında buz tutmuş çiy taneleri
bir cinnet boyu umarsızlık dört nala

kederler mayalarken sabahın koyu efkârını
…yüreğimi astım gecenin yağlı urganına
intizar kurşunları acının menzilinde
üçüncü tekil şahıs soğukluğunda her şey

her sabah güne kurulurken insan…
kaçeleğimsağmaederbir gök gürültüsü?
ne zaman atmaya başlar denizin nabzı?
bir değirmen ne zaman öğütür kendini söyle?