Acının Mahlası Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

ACININ MAHLASI
(Şiirin Hikayesini Görmek İçin Tıklayın)

Şiirin Hikayesi

Elmas da kapkara bir taştır, sabırla işlenmezse
Ne yazarsın gafil ömrüne, mutluluk düşlenmezse
Kudret divitinden mürekkep, damlar kalp mühürüne
Tazelenir idrak yeniden, imgedir bil ömrüne

Ş /A

Şiirin temi belki mazoşistçe algılanabilir ama acılardır insanı gerçekten olgunlaştıran zamanın kollarında.Ne kadar büyük acı görürsek o kadar çok olgunlaşmaz mı insanoğlu.
Kendimden pay biçeyim babamın ölümünden sonra mesela insanların ne kadar küçük, değmez şeyler için üzüntü duyduklarını gördüm.Anlamsız buldum kendilerine dünyayı zindan etmelerine.Oysa ne büyük acılar vardı.Böylesi davranışları tamamen hamlıklarındandı diye düşündüm çok kez.

Bugün hayata bakışıma ve tercihlerime ışık tutan yegane unsur acıların getirisi olan olgunluktur.

Ben ham kalmaya razıyım yeter ki acı olmasın diye bir tercih hakkımızda yok malesef.
Biraz polyannaca çokca gerçekçi olduğunu düşündüğüm için bu temi kullandım.
Umarım yanlış anlaşılmam.

Tüm dostlarıma selam ve saygılarımla.

Gazabın gazeli midir bu, yağmur yaşa bulanır
Gamzenin kör kuyularında, varlık yok’a ulanır

Harmanlar rüzgârın nefesi, maziden sızanları
Hırçın sesiyle anımsatır, cana kastlı zanları

Hüzünün saba makamında, çınlatır yeri göğü
Karanlığa ışık çakınca, küçültür en büyüğü

Kor güneş sıcağıyla değil, zemheriyle pişer can
Nefis perver tüm gönüllerde, tüter erk duman duman

Acı kesiğinde döllenir, umut hıncı mihengi
Filizkıranlara gölgedir, dirençli yaşam dengi

Ecirle eğilen başlarda, tefekkür kandili var
Yanar durur matemden yağı, ışığı ruhu sarar