Acının İzleri.... Şiiri - Döndü Dülger

Acıyı hüznü ten gibi giyinmiş,
Kimliği gibi taşıyan kaderin önünde savrulanlar,
Gönlün yankısına kulağını kapayan,
Ruhunu candan kazıya kazıya ayıranlar,
Lal olup,yutkuna yutkuna iyileşirler.
İyileşmekten dediğimiz şeyse,
Oluruna bırakarak, ruhundan sıyrılarak,
Nefes alarak yaşar görünürler.
Bazı acılar bedene büyüktür,
Gönlü küstürür, ruhu öldürür.
Dünyayı durdurur, kim olduğunu unutturur.
İçinin sesini, ümidin dürtüsünü de susturur.
İşte o zaman hayat yolunda figüran olur,
Sahneler oyununu ustaca.
Yaşar gider bunun adı yaşamaksa...
Döndü Dülger