Acı çağırırdı bizi
Pencereden evladına seslenen bir ana gibi
Koşardık şuursuzca eve
Dayardık başımızı dizlerine
Canımız yanardı, çıkmazdı sesimiz
Acı bize arkadaşmış, zamanla öğrendik
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta