Acının Gözlerinden Öperim Her Sabah

gece, hüznün döşeğidir odamda
karanlıkla beraber girer içeri
sarıp sarmalar beni
bıraktığın çukurda
her an hissederken soğuk nefesini
yutkunurum
terler ellerim
sığınırım acılara yokluğunda

kaçar gider sonra,
doğan sıcak güneşle
ve acının gözlerinden öperim her sabah
akşam geç kalma,
bekletme beni
sana sıcak çorba gözyaşlarımdan
içinde kurutulmuş sevinçler geçen seneden