Acının doruğundayken,
Çırpınışların sadece dibe batışını çabuklaştırır,
Soluk alamazsın...
Sevdiğin insanda bile, eskiden şifa olan eller,
Şimdi kanatır oldu, artık her yanı...
Yitirdiğin gücünün izlerini, bir pencerenin üstünde, sabahın ilk ışıklarıyla düşen, çiğ taneleri üzerinde görürsün,
Güneşle beraber, buharlaşıp yokolmuşlardır artık...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta