Acinin Cirkin Ve Güzel Yüzü

Acinin tükeniŞiyle baŞlayan yeni bir baŞ kaldiridir bu,
ölürken dirilerek gelmiŞiz orman yanginlarindan,
her ucurumda,yeni bir camurlu yola sürüklenmiŞtir bedenimiz,
Her Türküde biraz daha ic cekiŞlere konuk olmuŞuzdur,
Ey Öykücü...!
Otur Şuraya,
konuk ol yüregime,
Ve anlat Şimdi,
önce yaŞadiklarimizi koy önüme,
hatalarimizi ve dogruluklarimizi söyle
görelim nelere sitem etmiŞiz bunca zaman
örnegin;
özlemleri,
hasretleri,
umudumuzu anlatmalisin...
Nelere karŞi direnmiŞiz görelim bir bir....
bedelini ödemiŞmiyiz tutsak karanligin koynunda sakli özlemlerin?
yaŞamak
yeni dogacak acilara sürüklesede bizi..
hic birŞey
göründügü kadar basit degil
Hayat ve yaŞamak gibi..
YaŞanmiŞliklarin bir cogunu unutmuŞ ola bilirsin
yagmurlu akŞamlari,
Denizin parildayan yüzünü,
ve bilirsin
umutlarimizda tükendi bir zaman!
ama unutmamalisin öykücü sevgili..
Zulüm olan özlemlerde gün gelir biter hayatimizda...
Ve o gün gülümseyecegizdir...
Bilmelisin,
Görmelisin,
Ve yazmalisin Şimdi...

Yazmalisin
örnegin yorgun kitaplari,
ekŞimemiŞ Şarab tadinda son bulan sevmelerimizi,
o kemirgen kuŞkulari da yazmalisin,
Sen yazmaktayken....
özlemler,hasretler
coktan güneŞi karartmiŞta ola bilir.
catlaya bilir yüregimizdeki yalnizlik tohumu
Ve HASRET
batiriyor diŞlerini bedenimize...
Aciya inat bir gülümseyiŞle....

26.03.2010

Devrim Dokdere