Acının Aşk Olanı Şiiri - Elvan Çetinkaya

Sensizlik...
Paslı bir yalnızlık
Ne zaman sevmeye koyulsam
Çoğalır bir bir ayrılıklar
O an düşünürüm de
Ne güneş isterim karanlığa
Ne de yıldız isterim gecelerime
Seni isterim yalnızlığıma...
Yok etsen acılarımı, elemlerimi
Gülüşünde saklasan beni...
Çizdim bakışını, gülüşünü
Gecenin karanlığına...
O geceler giyiyor yalnızlık giysilerini
Sen yoksun diye...
Konuşan dudaklar kalmadı,susa kaldı gönüller
Yine gidecek,acı çektireceksin
Ve yine yanacak yüreğim
Arnavut kaldırımlı boş sokaklarda
Şiirlere yazacağım sevgimi,nefretimi
Yine çal diyeceğim gece yolcularına
‘’NEREDESİN’’ diye...

Elvan ÇETİNKAYA