Acının Ağlarında Mor Elemler

Yorgun bir ırmak gibi yüzüyorum kendi içimde
Amonyak ve sidik kokulu sularda bitkin kulaçlar
Anıları asıyor insanlar güneşin yanık rahmine
Kör bir adam nara atıyor bomboş sokaklarda
Korkunun kitaplığında şövalye ruhlu insanlar!

Evrim teorileri var dudakta, hangi suç nedensiz!
Dönen olmadı seferinden, dağlar olmadı deniz
Eksik cümleler damakta, hazzın duası niteliksiz
İnançsız masalmış hayat, ömür bitiyor nefessiz
Asi yeminsin ruhta, sızmışsın bedenime sessiz!

Sevinç mahcup bir eylem, duygularımız alabora
Her yankı er geç sesine döner, sevişirler uluorta
Eski pusulayla geçilmez denizler, ömürler yafta
Hangi harita gösterir aşkı, bir gün duracak dünya
Bir sessizlik sahnesi hayat, gidebilsem çok uzaklara!

Sürahide acıyor su, kuyular söküldü, gökler bile delindi
Aydınlığın sırrını aramakta insan, damla özünü kaybetti
Çürüdü güllerimiz toprakta, anılar tüm anlamlarını yitirdi
Hangi gemi getirdi hüzünleri, hamallara yükledik ezgileri
Acının ağlarında mor elemler, unuttuk ah aşka dair sezgileri!