Acınası Şiiri - Affan Ceylan

Her şey daha da kötüye gidiyor,
Ne yapmam gerekli bilmiyorum
Herkes kendini bir bok sanıyor,
Ne yapmam gerekli bilmiyorum

Tüm dostlarımdan bıçak yedim,
Artık kimseye güvenmiyorum
Kendi ellerimi kelepçeledim,
Fakat yazmadan duramıyorum

Her gün ayrı bir dertle başbaşa kalmaktan yoruldum
Her an, yarıda kesilebilir mi? İstenmedim kovuldum
Bu bir tesadüf mü? Çünkü her insan için sorundum
Belki de haklısındır, benimle birlikte olmak harbiden de zorludur

Bu yolda yürünmez artık, hayatın özeti : zor durum
Hep bir şey kaybettim, özellikle en sevdiğim dostumu
Ben bu değilim! Ner'de o, iki sene önceki korkusuz?
Hep söylediğin gibi, "umarım hayatım son bulur"

Her taraftan özenle kurulmuş, sayısız tuzak var
Daha fazla diretme ! Lütfen artık benimle kal
Ne sen, ben olmadan hayata tutunabilirsin yar
Ne de ben, her gece uyuyabilirim senden uzakta

Senle mi gelmedim?
Sensiz hiç gitmedim,

Bir kere bile olsun;
Görmedin, gelmedin

Yazmaktan her gece,
Yoruldu bileklerim

Sualsiz reddedildi,
Umut dolu dileklerim.

Mutlu musun bak,
Artık solgun nefeslerim.

Hiç bir zaman senden
Umudumu kesmedim.

Senin kadar güzelini
Başka yerde görmedim.

Her vakit, aynı yerde
Bekler meleklerim

2

Biri senin için her şeye hazırken
Nasıl hiç bir şey olmamış gibi devam edebilirsin
Her gün git gide maddi sıkıntılar baş gösterirken
Nasıl hâla mutlu ve hayattan zevk alabilirsin

Kendinden başka kimseyi düşünmezken beyin
Ben çok acınası ve bir o kadar da tuhaf bir haldeyim
Benim gibi sıradan ve soğuk duvarlı bi meskendeyim
En çok üzense, başkaları tarafından yazılmış kaderim

Senle mi gelmedim?
Sensiz hiç gitmedim,

Bir kere bile olsun;
Görmedin, gelmedin

Yazmaktan her gece,
Yoruldu bileklerim

Sualsiz reddedildi,
Umut dolu dileklerim.

Mutlu musun bak,
Artık solgun nefeslerim.

Hiç bir zaman senden
Umudumu kesmedim.

Senin kadar güzelini
Başka yerde görmedim.

Her vakit, aynı yerde
Bekler meleklerim