Acımı hafifletiyorum Şiiri - Zafer Özcan

Yitirdi insanlık keşiflerini
vaktidir geriye dönmenin
Bu vakitler, çağlar kapatıyorum kendimce
yeniden başlatıyorum tarih yazıcılığını çürümüş insan kemikleriyle
bir yılanın bilgeliğiyle dolanıyorum babilin asma bahçelerinde
elimde tarihin feneri
sınadığım:acıya katlanmanın eşiği,
aradığım: gömleğini değiştirebilmenin sırrı

daha mı az mutsuz olurdum
sıyırsam varlığımdan, adına insanlık denileni
olgunlaşmamış meyve idim
erken düştüm dibime
bir fırtınadır kopuyor, söz ağacımın dibinde
Hacizlidir varlığım, rüzgarım, göğüm
yalvarsam köklerimi kemiren tarihe
desem, giyindiğim zaman gömleği kaç beden büyük üstüme
kaç

asıldım zamanın raylarına
bir intihardı düşlediğim
olgunlaşmamış meyve idim
erken düştüm dibime, dibimdeki masal dinleyicilerine
o vakit anladım
yitirmiş insanlık tüm keşiflerini
o vakit bildim
zamanın nehri kir taşıyacak bundan böyle
şehrin kenarlarına