Acımazlar Düşküne Şiiri - Abbas Tezcan

ACIMAZLAR DÜŞKÜNE (1972)

Kimse gayrı acımaz mı halime
İnsan acı mı der düşküne böyle
Dertlerimi de sıraladım kaleme
İnsan acı mı der düşküne böyle.

Felek kırdı kanadımı kolumu
Kırık kaldı doğrutamam belimi
Lal eğledi bülbül gibi dilimi
İnsan acı mı der düşküne böyle.

İyi günde iyi yedik hepimiz
Dost yanına çözülmez mi yükümüz
Dosta karşı açıktı kapımız
İnsan acı mı der düşküne böyle.

Gümüşpınar akar gelir çakıldan
Ders mi alın sen hocandan okuldan
Dostun acı sözü çıkmaz akıldan
İnsan acı mı der düşküne böyle.

Bahçesinde biter türlü yemişler
Ağlarım da kalbim öyle genişler
İyi oldu yatsın gayrı demişler
İnsan acı mı der düşküne böyle.

Ne yapayım kara olan yazımı
Elim varmaz çalamıyom sazımı
Dosttan böyle ummadığım sözünü
İnsan acı mı der düşküne böyle.

Yandı yüreklerim sönmez mi ola
Ağlayan gözlerim gülmez mi ola
Dostlar yanımıza gelmez mi ola
İnsan acı mı der düşküne böyle.

Türlü türlü çiçeklerin saksısı
Geliyor mu garip gözün uykusu
Hayal oldu yavruların kokusu
İnsan acı mı der düşküne böyle.

Ağlarım kadere boyun bükerim
Belki tecellidir belki kaderim
Ben Abbas Tezcan’ım bunu çekerim
İnsan acı mı der düşküne böyle.