Acımasızlık Şiiri - Mehmet Yılmaz

Gökyüzü bulutlar icinde sanki,
Ama bilmez ki benim bucektigim derdi.
Ben yalnız basıma yürürken adım adım,
Bir yandan da düsünüyorum, fakat bir cıkar yol bulamadım.

Söyle bir düsündüm kendi kendime ''Acaba yalnızlıgım mı beni sürüklüyor,yoksa kaderimin bana bıraktıgı kötü miras mı''?
Sanırım herseyi hissedebilecek hala geldim,
Terkedilmisligin,yalnız gecen zalim yılların, galiba pesine takılıp gidiyorum.
Belkide 'zamansız gelen hüznün' icinde boguluyorum.
Derdimi kime anlatsam onu da bilmiyorum.

Zaman su gibi akiyor gözlerimin önünden,
Ne yapsam, duygularımı anlatamıyorum.
Ben nerde hata yaptım?
Ah! bir anlatabilsem ne acılar cektigimi,
Diger taraftan da keske burda olmasaydım.
Cektigim bu acıları, bu korkuları yasamasaydım.
Ama keskelerde faydasız.
Bazı seyler var aklımdan cıkaramıyorum,
Galiba ben bu belirsizligi yasıyorum,adını koyamıyorum bu belirsizligin.
Yok yere bitip tükeniyorum.

Aslında yalnızlıgımı, sadece yalnızlıgımı istiyorum.
Ne care onu da yapamıyorum.
Dedim ya zamansız gelen hüznün icinde boguluyorum.
Gercektende her günü endise icersinde, umutsuz bir sekilde bekliyorum.
Unutmak istiyorum basaramıyorum.
Kalbim her kalıba giriyor mutluluk, sevkat, sevgi, acı, keder,
Zıtlıkları bir arada yasıyorum.
Acımasızlıkti icinde bulundugum bu hayat ve bana acımıyordu...
(31/03/2003)