Acimasiz sevgilim Şiiri - Adil Metan

Sevdiğim,
Sen gittiğin gün
Gözlerimde bir karıncalama oldu,
Yapraklar düştü dalından,
Ve yıkılıp kaldım sen siz o an.

Sen gittiğin gün karanlık bir gece vaktiydi,
Ay bile o gece doğmamıştı,
Yıldızlar hiç böyle kaybolmamıştı,
Ve yıkılıp kaldım sensiz o an.

Sen gittiğin gün bir başıma kaldım buralarda,
Duvarlar bile artık konuşmuyor,
Sevdalılar yasta onlar bile kavuşmuyor,
Ve yıkılıp kaldım sensiz o an.

Sen gittiğin gün, solmuştu güllerim.
Nasıl anlatsam o ıztırap’ı bilmem.
Artık virane gönlüm delidir kalbim,
Ve yıkılıp kaldım sensiz o an.

Sen gittiğin gün üstüme karabasanlar çöktü,
Ve madenciler kazıyordu tüm hayatımı.
Zaten ben doğdum doğalı şansızlar şansızı,
Ve yıkılıp kaldım sensiz o an.

Sen gittiğin gün nalet okudum sevgime,
Simdi kalbim kırık dalgalarım azgın,
Rüzgarlarım kor bir alev,
ve yıkılıp kaldım sensiz o gün ve her gün.