Acımasız Hayat Şiiri - Dinçer Dayı

Sen ciddiye almaz isen, Hayatı.
Bazen acımasız olur.
Hata kabul etmez,
Hele şakaya hiç gelmez.
Affetmez.
Kızar...
Vurdukça vurur sana.
Döner vurur, sırtına.
Döner vurur, böğrüne.
Hem de acımasızca...
O an, tutunacak dal ararsın.
Etrafına bakınır, belki de, bulamazsın.
Sonra, paniğe, kapılırsın.
Umutsuzluğa,
İsyan edersin.
Avazın çıktığınca.
'Neden ben' diye bağırırsın.
Kimseye dinletemezsin kendini.
Anlatamazsın derdini.
Sonra çaresiz oturur.
İçin için ağlarsın.
Umutların bittiği anda,
Bir de bakarsın,
Bir seven çıkar karşına.
O an, mutlu olursun, sevinirsin...
Ne zaman hata yaparsan.
Ne zaman onu kırar, üzersen.
Ne zaman...
Seni sevene,
Sana gönül verene.
Hayatının yanlışını yaparsan.
Kalbini kırıp üzersen.
Hele bir de kandırıp, ortada bırakırsan,
Sü istimal edip,
Bir de kanına girersen...
İşte...
O, zaman...
Hayat kızar...
Ölümü çağırır, kapına...
Sonra,
Vicdanın bırakmaz, tutar yakandan.
Şöyle döner bir bakarsan, arkana.
Kimsenin yaptığı, hiç bir zaman yanına kar, kalmaz...
Cennette bu Dünya da.
Cehennem de bu Dünya da.. işte,
o zaman!..
Anlarsın her şey boş.
Yaşam da, yaşamak ta...
Üstüne bir ağırlik çökerde, Gözlerin kapanıp, uyursan, eğer.
Ellerin uyuşur.
Vücudun kasılır....
Hıç bir yana, Kıpırdayamazsın.
Son kez
Gözlerini açtığında..
Kendini bulursun AZRAİL'ın soğuk kollarında.
Dinçer Dayı