benim asla öğrenemeyeceğim,
acı gerçekler var.
ama sana "işte şurada! " diye gösteremem.
çünkü onlar karanlıkta, belki de çok uzakta.
göremediğim çok şey var,
keşke gösteren olsa!
bilmediğim çok şey var,
keşke öğreten olsa!
insanlar ömrünü nelere sığdırmış, baksana!
bir şişe şaraba,
belki bir paket sigaraya.
ben ömrümü satırlara gizlemek istedim,
ama bak, engeller var!
aslında ustasından öğrendim,
artık benim canımı da hiçbir şey yakmaz!
içimin sıcaklığını gözlerimin soğukluğuna sakladım,
kimseler tanımak, sevmek istemeyecek beni.
kendimi yaktım, üzüntülerim tutuşmadı,
baksana, hala benleler!
şeytana uyarak mutlu olanlardan olmadım.
olsaydım,
o ateşten hayal kırıklıklarım da alırdı nasibini,
hayata küstüler
bari bana küsmesinler, ne olur!
belki bir gün kızgın sular da durulur...
insanlara kızmışlar, belli!
belki bir gün insanlar da iyi olur,
doğadaki tüm diğer canlılar gibi!
benim içimde umut var, sende yak lambalarını!
üzülme, üzme,
yaşa hayatını!
Kayıt Tarihi : 28.10.2014 20:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!