Acımasız Bir Şehir Şiiri - Alim Eken

Ey şehr-i kederim.
Beklemezdim senden bunu.
Kalleşliğin bu kadarını da beklemezdim senden.
Her yanın pusu,
Her yanın tecritmiş
Kalabalığın yalnızlıkmış senin
Büsbütün devriyeymiş
Bildik, bilinmedik gözlerin
Dar gelir meydanların.
Her ne kadar demirle on dörde bölünmemişse de.
Alanların korkuluksuz hücreymiş senin.
Bulvarlarında tutamamışsam
Ellerinden firari sevdamın
Canına okumanın zamanıdır senin.
Benden bilmesinler diye
Yıldız yağmurunda yakıp geçtim seni.
Caddelerini, sokaklarını
Bir bir sorgusuz İnfaz ettim.
Kurda, kuşa cesedini yem ettim
Palmiyelerinin gölgesini sildim önce yüzümden,
Sonra alnıma serpilen tohumunu kısmetsizliğimin.
Oturup yeniden çizdim seni.
Bir kadın gibi, mütebbesim ve mağrur.
Aşkı ilk insanla öğrendim,
Yalansız ve yapaysız öğrettim.
Takılmadan biçimselliğine,
Nesnenin şekilselliğine takılmadan sevdim
Gıramına bakmadan sevginin
Başım, gözüm üstüne benimsedim.
Bakma, kaçıyorum şimdi senden.
Vuslatımın imkânsızlığından,
Sevmelerimin onulmazlığından değil gidişlerim.
Ey şehr-i kederim.
Beklemezdim senden bunu.
Kalleşliğin bu kadarını da beklemezdim senden.
Oysaki, gürül gürül tutuşturmuştum yüreğimi.
Işık olsun diye
Bütün saklı sevdaların aydınlansınlar diye.

09.11.2007-istanbul

-Bırakıp giderken bir şehri. Ardından seslenen, gitme dur diyen olmayınca atıyorsa bile orada yüreğin, her yan sana düşman, her yan hain pusudur sanki. Oysaki bilirsin sevmelerini, sana dair özlemlerini bilirsin. Ama yine de o sesi ararsın. Sımsıcak ve ruhunu yerinden söküp götüren o sesi ararsı. ''Seni seviyorum'', ''GİTME'' demesini beklediğin o efsunlu sesi işitmeyince insan, her ne kadar sadece ''YAR'' var diye cennet bahçesi olsada şehir, artık bir zindan, bir hücredir, acımasızdır şehirdir.-