Acımasız Anne'ye. Şiiri - Enes Ünbal

Beni annem öpecek bir eylül sabahı
Öpecek uyandıramayacak !
Kardeşimden iğne iplik isteyecek,
Oturacak yanıma,
Gözünden yüzüme yaş ...
Bileklerimi dikecek, kanım donmuş, kanım sanki taş !
Bir çınarın gölgesinde, bir çukurun içindeyim....
Başımda bekliyor eli muştalı iblisler,
Ben öldüm !
Ben burada seni beklemekteyim...
Ben bir ruh hastasıyım,
Bunu o da biliyor,
Ve o da bundan korkmuyor,
Bütün gülüşlerim de sanki annem oluyor,
Annem beni yine - yine öpüyor
Ben öldüm,
Tanrı bile inanmıyor ! ( Enes ÜNBAL )