Acımasız Şiiri - Tarık Erkutlu

Acıman yokmuş senin,
Zafer kılıcının kabzesindeki kendi kanımmış.
Benim gözyaşlarım akacakmış, ardından…

Nasıl koyar içime senin yokluğun,
Hazmedemez yüreğim..
Terk edişlerine katlanamaz bu beden…

Sensiz odam da dört duvar,
İçeri sızan bu güneş de yalan..
Ve yakmıyor hiçbir şey tenimi,
Sevişmelerimiz kadar…

Acıman yokmuş senin,
Seni sevmek mi? bu en ağır ceza.
İnfazmış bir şafak vakti bu boş yastığın..

Nasıl üşüyorum bir bilsen.
Sen kokuyor hala çarşafım.
Aynada ben ve hayal kırıklığım.

Dışarıda yağmur kırbaçlıyor pencere mi?
Bir küçük serçe gibi pır-pır kanatlarım.
Aç pencereni; Boşluğa seninle kanat açmışım.
Sevdanın bir ucunda sen bir ucunda oyuncaklığım…