Acımamıştı Canım Şiiri - Turgut Uzdu

• 

  Özlem Deniz

  'Acımamıştı Canım
  
  Deniz dibinde salınan otlar misali
  Rüzgârlara yabancıydım
  Yağmuru bilmezdim,
  Varsa yoksa dalgalar derdim, okşasın beni
  Ilık bir sessizlik kol gezsin…
  
  Yıldırımları tanımaz
  Gök gürültülerini duymazdım.
  Benim dünyamda her renk vardı
  Siyaha yer yoktu, grileşmezdi hiç biri hiçbir zaman
  Olduğu gibi kalırdı güzellikler
  Dostluk vardı, sevgi vardı, küçücük okşayışlar mutluluk taşırdı.
  
  Yangınları bilmezdim,
  Benim dünyamda acı yoktu alevlerin yaktığı
  Acımamıştı hiç canım
  Acıtmazdım
  Kinle tanışmamış, nefretle yıkamamıştım ruhumu
  Öyle çılgın hayallerim de yoktu şahikaları sayıklayan
  Umutlarım bir adım ötem kadardı
  Tatsız bir nefes almak deseler de
  Bu bana yeterdi.
  
  Neşe yayardım
  En güzel tonlar çevremde büyürdü
  Işıklar bile, ışıklar bile
  Gülümseyerek ölürdü…
  
  Bak halime şimdi, sevin
  Ardına düştüm yüzündeki maskenin
  Bu hangi amansız yarışın u dönüşüydü
  Tam en uygun yere asılacakken
  Yere düşüşüydü
  İnanmanın parçalanılışıydı sana
  Kırılışıydı nadide aynaların
  Ah! Gerçeğin sırıtışı…Ah!
  Nasıl da saklanmış kapı gıcırtılarının arasına
  Loşlukları mekân seçmiş
  
  Şimdi amansız yağmurlarla tanıştım,
  Yerini onlara bıraktın, bırakmak mı istedin bilmem
  Gittiğin gündü mevsim değişti
  Fırtınalar esti, kasırgalar yerlere vurdu bir şeyleri…
  Hiç kurumamıştı biliyor musun?
  İçim kurudu
  Kurudu
  En sonunda dışıma vurdu sensizlik
  Ben kurudum.
  
  Griden siyaha gidişi seyrettim
  Sahte elmasların yerlere damladığını gördüm eriyip eriyip
  Ama inan
  Senden değil bir tanem,
  Hep kendimden,
  Hep kendimden nefret ettim.
  
  Dilerim ilk halim gibi olur,
  Güzel denizlerde salınırsın
  Söker atarsın içindeki kini
  Yüreğini hep güzellikler sarar
  Farkına varırsan harflerin uzadığı uçurumların
  Sen de korkarsın
  İçi boş midyemsi duyguların çelik çenelerinden
  Hep uzak kalırsın
  Samimiyeti dolarsın sevgilerine
  Onlarla yatar
  Onlarla kalkarsın.'
  TURGUT UZDU
  
  Baştan sona içime işleyen öyle bir akış gücü oldu ki şiirin.
  Şairlerin kalbine hediye edilmiş güneş gibidir şiirler, zengin... akar adeta, taşar bazen hatta. Ve bunun hasarı okuyana bilir misiniz? Ama yorulmaz gönül, yaralanmaz da, sadece taşır aklında gizli iç dilini keşfeden bir şairin adını. Tekrar eder içinden
  
  'Deniz dibinde salınan otlar misali
  Rüzgârlara yabancıydım
  Yağmuru bilmezdim,'
  
  'Bak halime şimdi, sevin
  Ardına düştüm yüzündeki maskenin
  Bu hangi amansız yarışın u dönüşüydü
  Tam en uygun yere asılacakken'
  
  'Dilerim ilk halim gibi olur,
  Güzel denizlerde salınırsın
  Söker atarsın içindeki kini
  Yüreğini hep güzellikler sarar
  Farkına varırsan harflerin uzadığı uçurumların
  Sen de korkarsın '
  
  çok güzeldi. teşekkürler
  özlem deniz özak.
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Oya Özpoyraz

  Deniz dibinde salınan otlar misali
  Harika bir şiir , dönüp dönüp okunası.... kaleminize ona yansıyan yüreğinize sağlık.....
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)