acımak...
bir duyguydu...
ruhun derinliğince...
acımak,
başaklarının elemi
ruhumuza düşünce
duyduğumuzun derecesi
o derinliğin ölçüsüydü bence...
acımak...
körelirse eğer
ruhun sığlaştığına değer...
sığlaşan ruhlar ise
hep yüzeyde gezer...
acımak...
bir erdemdi
gönül yüceldiğince...
gönül yüceldikçe
derinliği inerdi
inebileceği en son yere...
Fikret Turhan-Yalova,
05.11.2013
Kayıt Tarihi : 5.11.2013 11:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!