Ne yüce duygudur acımak,
Yürekten önemsemek herşeyi.
İnsanı, çiçeği, böceği.
Hasretine doymak
Sevgiyle kucaklamak
Kimsenin korkmadığı
Özgür bir geleceği.
Ne güzel duygudur acımak,
Bencil güdülere tutsak
Kirli savaşlara rağmen
Çocuk gülüşü kadar sıcak.
Ne güzel duygudur acımak.
Tükenişin mistik penceresinden
Asla şüphe etmeksizin
Niçin varolduğuna bakmak.
Tüm yaratılanı sevmek
Yaratandan ötürü.
Ve günahıyla sevabıyla
Yaratılmışların en yücesi,
Atası Peygamber olan
Eşrefi Mahlukat olduğunu
Hiç unutmamak.
Kayıt Tarihi : 26.8.2010 14:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Müftüoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/08/26/acimak-16.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!